Beste Sharon,
Ik heb net je laatste online les op Youtube bekeken en beluisterd. Iedere maand kijk ik er naar uit om van je te horen.
Ik ben niet in de gelegenheid om hier in Schotland een groepsbijeenkomst bij te wonen en eerlijk gezegd denk ik dat ik me er niet op mijn plaats zou voelen als man, hoe welkom ik ook zou zijn.
Maar ik ben echt blij met je online berichten, die zijn een bron van kracht voor mij en helpen me vaak te gronden. Bovenal helpen de lessen me om mezelf verbonden te voelen met het Net van Licht waarvan ik weet dat het alles vasthoudt, mannelijk en vrouwelijk.
Ik geloof echt in het Goddelijke Vrouwelijke, waarvan ik weet dat Zij zich in ieder van ons bevindt. Hoe meer ruimte wij Haar geven, hoe meer Zij in ons leven zal verschijnen door daden van vriendelijkheid en medeleven.
In elk geval, jij sprak over de verbinding, de echte verbinding met de Natuur en dat we in het verleden het gevoel hadden dat de Natuur buiten ons stond en dat wij ernaast stonden, op een bepaalde manier afgescheiden ervan. Wel, dat raakte me. Daarom wil ik je vertellen over mijn recente ervaring in mijn kleine Schotse dorpje.
Ik herinner me dat ik een tijd geleden lag te mediteren en me voorstelde dat het Net van Licht ons, ons huis, onze buren, onze straat, ons dorp enzovoorts bedekte. Ik zag voor me hoe het Net alles bedekte als een stralende deken van licht en een beetje licht doordrong zelfs alles eronder, het maakte niet uit wat voor materiaal het was, mineraal, plantaardig of menselijk- niets kon dit licht en haar kracht tegenhouden. En dat was het. Zo ging mijn “gebed” vele maanden, totdat op een gegeven moment mijn focus zich ergens anders op richtte.
Recentelijk, feitelijk sinds afgelopen juli, ontstond er een zekere beweging in het dorp. Opeens kwam ik op het idee om een natuurbeschermingsgroep te starten, om ons Gemeenschapsbos te beschermen. In plaats van te wachten tot dat zou ontstaan, begon ik met het verzorgen van een paar graslandjes dicht bij het stadhuis. Tijdens deze avonden in juli stopten mensen die langsliepen om een praatje met me te maken terwijl ik doorwerkte. Dit gaf me kracht en ik maakte een aantal posters waarop ik een Bos en-Natuurbeschermingsdag aankondigde, waar 14 mensen op afkwamen om mee te helpen. Dat verbaasde me enorm. Een van de dames die langskwam wilde mij zelfs helpen om een groep te vormen en fondsen te werven voor het werk.
Niet lang daarna werden we uitgenodigd om op de “Dorp Plezier Dag” (het dorpsfeest) een stalletje te bemannen om onze groep onder de aandacht te brengen. We besloten vogelhuisjes te maken en kinderen uit te nodigen om ze te beschilderen. Dat deden ze graag. Terwijl we in het stalletje stonden, kwam er een tweede vrouw langs die ons vroeg of ze ergens mee kon helpen. We vertelden haar dat we met de gedachte rondliepen om van onze Natuurbeschermingsgroep een wettelijke vereniging te maken en ze vroeg of zij daarbij betrokken kon worden.
Korte tijd later kwamen wij gedrieën bij elkaar om een langetermijnplan met doelen en richtlijnen op te stellen. Er waren nog een paar natuurbeschermingsevenementen waar we vogelhuisjes ophingen en de grond vrijmaakten voor nieuwe aanplant voor een weide met wilde bloemen en inheemse struiken.
In augustus hadden we onze eerste formele bijeenkomst, waar 17 mensen op afkwamen en werden we een officiële vereniging. In september vroegen we een start-up subsidie aan van de plaatselijke Vrijwilligers Actie Groep. Die ontvingen wij ook en het geld zal besteed worden aan gereedschap en bloembollen.
Sindsdien zijn we krachtiger en krachtiger geworden. We hebben met een landeigenaar overlegd om een natuurpad te creëren, dat ons dorp met het buurdorp zal verbinden buiten de drukke weg om.We hebben met onze plaatselijke Gemeenteraad gesproken die ons dorp wil profileren als de eerste van vijf Biodiversiteitsdorpen.
Juist vandaag heeft de landeigenaar van het bosperceel van de Gemeenschap dat we verzorgen, contact met ons opgenomen met de vraag of we de mogelijkheid kunnen bespreken om de bescherming en verzorging van het bosperceel formeel over te dragen aan de Gemeenschap door het in een Trust onder te brengen.
Om de hele gemeenschap bij ons project te betrekken hebben we een plantdag voor sneeuwklokjes georganiseerd voor komende lente, met een poppenkast met als thema Natuur voor de kinderen en er staan nog veel meer natuuractiviteiten gepland.
Samen met de lagere school van ons dorp hebben we een kalender voor 2023 gemaakt met prachtige natuurtekeningen van de kinderen, om bewustzijn te kweken en fondsen te werven.
Nu kan ik natuurlijk zeggen dat dit bereikt is door hard werk en doorzettingsvermogen, maar dat is helemaal niet waar. Totaal niet. Ik zie het als een duidelijk voorbeeld van simpel geloof in het Net van Licht. Je gewoon dat prachtige Licht voorstellen, dat ons allemaal als een oceaan vasthoudt, onze Natuur vasthoudt, dat evenzeer deel van ons is als onze familie.
Zelfs nu, nu ik schrijf en als speler deel van dit verhaal uitmaak, zie ik duidelijk in de kleine stapjes op de weg de hand van het Universum aan het werk.Ja, het heeft me veel energie gekost om dit van de grond te krijgen, maar wanneer ik doodmoe ben is er altijd die oceaan van Licht waarop ik vredig kan drijven.
Dus, houd dat Net van Licht vast, trek het door jezelf de Aarde in, waar je ook staat, zit of zelfs slaapt en laat het Licht de Aarde zegenen. Het is niet nodig om eerst een oplossing te bedenken, jouw taak is alleen maar om te focussen op het Licht. Het Licht weet wat nodig is en wacht totdat jij het open kanaal wordt.
We hebben allemaal harten, daarom kunnen we allemaal Licht voor het goede vasthouden.
Deel dit alsjeblieft als dit anderen helpen kan.
Beste wensen,
Patrick